Saving Forever for You

"Saving forever for you...
You are the only one I'd ever give forever to "

Liriko ito ng kantang nasa telepono ko. Bigla kong naisip kanino nga ba ako nagsasave ng forever? May tao bang naghihintay din sa akin para makasama ako forever o baka umaasa lang ako.

Di naman masama umasa. At lalong di masama ang maghintay. Pero parang di na ata darating ang "you" sa kanta ko. Natatawa nalang tuloy ako sa sarili ko bakit kasi nakikiuso ako sa mga taong inlove. Di naman bagay sa akin yun sabi sa akin minsan. Ilang beses din naman na yun napatunayan na kapag inlove ako, iniiwanan ako ng mga taong gusto ko.

Bawal ba ako mainlove? Baka nga...
So saving forever nalang. Kung may dumating, eh di ok. Kung wala, tanggapin nalang ang katotohanan na ang love eh para sa iilang mapapalad lang at hindi para sa lahat.

The Indispensable Bruha: Ang nawawalang prinsesa...

Ang daming kinilig... Daming umasa.

Madaming ang mga naging "abangers" kung sino nga si mystery guy...

Isa lang ang sagot ko: Mas malaki ang mysteryo na hawak nya. Taken na pala siya. Ang inakala kong single eh may partner pala. Natawa nalang ako bigla kasi ung taong lumalapit sa akin, kumakaibigan sa akin, yun pala ang "girl" nagka trauma tuloy ako sa tawag na friends lang kami.. Masyadong SHOWBIZ di na nakakapaniwala. Akala ko, sa tv lang nauso yun; pati sa normal na situasyon.

Bakit nga ba ako nawala? Ang tagal ko nang hindi ito binalikan. 

Sa katotohanan, inakala ko kasi na may totoo na akong fairy tale.  Akala ko, nakita ko na ang prince charming ko na dala ang nawawala kong sapatos. Oo, nakakita nga akong prince charming at may dala siyang sapatos... para PAMPUKOL pala yun sa ulo ko. 

Sa pag aakalang isusuot na niya sa paa ko ang sapatos, bigla niya itong binato sa akin at sinigurado niyang tatama sa ulo ko. Nagising ako sa panaginip na unti unti kong binubuo. Tama naman siya. Mali ang umasa. 

Ginising nya ang kamalayan ko at pinaalala niya ang minsan nang nabanggit sa akin nung HS ako. 
"Makapal ang mukha mo na mainlove"

Naisip ko mas mabuti na ang makapal. Lalo na ngayon na matindi ang sikat ng araw... Isama na natin ang katigasan ng ulo ko kaya napupunta ang lahat sa wala. hahaha

Isang magandang aral din ang natutunan ko sa pagkawala ko sa blog na ito. Na maraming mas importanteng bagay ang dapat pagtuunan ng pansin.  Tulad ng pamilya, trabaho at lalong lalo na ang sarili.

Babalik ako sa luma kong kuwaderno. pipilasin ko ang mga madudumi at magugulong pahina at magsisimula ako sa malinis na dahon ng papel :D


Princess_BeLLe