The Indispensable Bruha: Grocery fiasco 101

From boring to busy... that's what happen whenever I do the grocery. I never got a list to buy but rest assured that there is always something new in my grocery bag.


You can say na magastos ako.  Well, I worked hard for it naman so no arguments for that please :)  It just that there is one specific place in a supermarket na di pwede na hindi ko madaanan; and that is International Section. 


I know its a lil bit of a controversy dahil mukhang hindi ako sumusuporta ng sariling atin. Hindi naman sa ganon guys.  I'm really curious of new products and learn new things na hindi mo lagi makikita within your area. I only experience this kind of insanity to SOME malls lang naman. Not all malls (supermarkets) got a good package of international variety.  


Kung tatanungin mo ako kung may listahan ako ng paboritong mall pagdating sa mga rare and not usual na pagkain, YES i do have it :D  well not of them are considered rare, di lang talaga tinitinda yun sa ibang grocery because of the price.  


and here is my short list :P


1. Rustan's Supermarket, located at Powerplant Mall  -- san ka ba makakakita ng isang buong parmesan cheese (pwede mong amuyin at hawakan) and pre - prep na ravioli. I cant help myself nung nakita ko yun.  Of course, im with my sister when we visited that place and all we can say is wow! and imagine they are selling blackberries and cherries ALL FRESH!!! 


2. Gaisano Supermarket, located at Market Market -- salsa, sauces and creams marami sila nun.  


3. Shopwise  - they always got good things in store that is affordable. Practicality wise, this is first in my list :D




and to introduce the new in my bag:

 Lay's munch and mash... well di ko naman nakuha sa international section but its new so i pick it for my sister :D 

Casino's Minestrone... this is made from France. Yah my sister can cook minestrone but since konti lang kami sa bahay, we'll have the instant nalang hehehe 

ano sabe??!?! 




dont worry hinanap naman namin ni ate ang translation sa net. thanks to babylon, di pala kailangan pakuluan... slow cooking lang ang drama nito.... 




meron din po pala akong biniling panlinis bahay Cif po yung pangalan pero ung ibang description di ko na maintindihan kasi Chinese... wala namang nakalagay na bungo na may x  ☠ kea ok lang... sinubukan ko narin kea walang picture... di naman po natunaw ung kamay ko (whew!) kasi nakapagblog pa ako... 






it was really a great day kanina.  Kahit traffic, i still enjoyed every moment kasi nakalibot ako at natuto ako ng French :D hehehe. 




looking forward for another grocery fiasco... 






♛Princess_belle♛ 

The indispensable bruha: Update Required

Sobrang lakas ng ulan kanina.  Nakita kong tumaas ang tubig sa harap ng bahay namin kaya naisipan kong "magsundot" ng kanal para bumilis ung daloy ng tubig.  Di ba parang kadiri lang.  Naghugas naman ako pagkatapos.  

Tinamad narin ako mag-bake ng cupcakes.  Alam kong ito ang pinakamagandang panahon dahil hindi ko mararamdaman ang init ng oven pero sadyang nakakabagot ang magluto.  Bahala nalang si mama sa iba.  Subalit kumati narin yung ulo ko sa kung ano ang pwedeng gawin...  Wala nang matinong palabas sa tv, nagdi-diet ako kea di ko rin feel ang kumain at tulog ang kapatid ko kaya wala din akong ka tsismisan.  Bigla kong nakita ang telepono ko.  Naisip ko na gusto ko ng hello kitty sa phone (walang aangal...) kea naisipan ko na magdownload nalang ng themes galing sa kompyuter. pagkasaksak ko ng USB sa pc biglang lumabas sa screen... "Update Required".  Well kahit pwede mo naman ipagpaliban ang update eh nagpatuloy ako.  Naisip ko rin kasi na kailangan na ng telepono ko ng isang update para naman di nahuhuli sa mga applications. 

Hinuha ko... buti pa ang phone ko updated na... ako kaya? 

well after 30 mins natapos ang update ng phone ko... eto na yung application na meron sya...

di naman siya exactly na ganyan kasi di naman iphone yung phone ko... masaya narin ako kasai nakuha ng phone ko ang gusto ko na mangyari sa kanya.  Pero di talaga malingat sa utak ko ang word na UPDATE... kasi naman habang tumatagal, nag-iimprove at nagiiba ang paligid natin...

Lovelife ko kaya? kelan kaya magiging updated?

Papalapit na naman kasi ako... for 26 years of my existence, napabilang na ako sa tinatawag nilang SMP (samahang malalamig ang pasko).  Its not really a big deal for me kasi nag-eenjoy naman ako bilang single.  Night out with friends, shopping, eat out at kung ano ano pa... pero hindi kasi nawawala ang usapang lovelife sa tuwing nagkikita kayo ng mga kaibigan mo.  Hindi rin nawawala ang gasgas na tanong na "bakit wala pa??"  sagot ko nalang:: di ko nga masagot ang sarili ko sa tanong na yan, kayo pa kaya?

Hindi lang naman ang lovelife ang kailangan na updated.  Career, family at lalong lalo na ang spiritual life... yun ang kailangan updated tayo... ang daming bagay sa mundo ang kailangan na updated.  Minsan nakakapagod pero kailangan.  Tulad nga sa kanta... Tumatakbo ang oras na iiwan na ako ng panahon... 

haaay buhay nga naman... ang oras ay hindi tumitigil... so tayo din... dapat hindi tumigil :D 

Princess_belle 

The Indispensable Bruha: a techee Christmas

"Forever's not enough for me to love you'


that song haunted me until I get home.  Hindi ko rin alam kung bakit eto ang kanatang tumutunog sa utak ko... 


December 16, 2011: Tech Support Christmas party
Dampa Libis, Quezon City

In exchange of UST's  annual Paskuhan celebration, I attended tech support's Christmas party. Me, Hazel and Lorraine decided to have our hair done :D and after a whole day journey from Eastwood - Shopwise Libis - Pasig and going to Dampa, all of our efforts and stress were paid.

This event for me is a blast.  Considering I laughed until my energy is out.  We stayed there for more than 4 hours, starting from 7 pm until almost midnight.  

(lets change from EOP to tagalog)

Sa simula nandun na ang inaasahan... wala pang pagkain...kaya maging busy sa pagchikahan at makipag-picturan... wala nga naman kasi magawa kaya sa imbes na malipasan ng gutom, ok na ang maging busy sa picture.

Karen, Lorraine, Jen and Ann... chill out while waiting

matapos naming maghintay, nagsimula na rin ang party. As usual, raffle, games, singing contest at kung ano ano ang gimmick nila.  Aside sa mga yun, naaliw ako ng sobra sa alledge love team ng tech support

I really appreciate how "game" they are

And after ng napakaraming barahan at laglagan, syempre dumating na rin ang food. Buttered shrimps, maalat na sinigang, liempo, at adobong manok ang nakahain.  Hindi naman ako kumain ng marami dahil nakaregulated meal ako... (oh noooo!! )

I really enjoyed the party.  Its worth it na ipagpalit ko muna ito pansamantala sa Paskuhan.  Alam kong walang fireworks at hindi libre ang food, pero mas ok na ito dahil nakikita ko siya.

Well oo kaya nga ata di ako makaget-over sa kantang Forever's not enough ni Sarah G. kasi`bigla siyang (crush) pumasok sa utak ko. Katawa lang di ba.  Bakit kasi minsan kung wala ang tao, ang lakas ng loob natin pero kapag kaharap na, halos di makapagsalita... :(

Going back sa Christmas party, masaya naman ang experience ko. nakita ko kung gaano kakulit ang mga tao sa tech at kung gaano sila ka-bonded to the max.  Thanks sa talino ng TL ko, TL Rommel kasi nanalo kami ng free Breakfast sa McDo.  

my sooo smart TL 

Kahit I ended the day with a sore feet, tired eyes and cold heart. I keep a positive outlook that this is a start of  a good relationship.  Na-miss ko tuloy ung team ko before I left ICT... pero like what was said before.  "its already the thing in the past"  

here are the other pics 

before we went home, there is another song that made me really heart broken.... "Pangarap ko ang Ibigin ka..."  I know... I know... im getting that Emo mode again... but i cant really help it... 

So as I arrived home, here I'am, downloading the party pics... good thing I just got a very good friend 

yep! Silk chocolate flavor... my favorite.  and later, I'll be in dreamland with you... sooo in love with him :P

Princess_belle

in my dreams

There was a time some time ago
When every sunrise meant a sunny day, oh a sunny day
But now when the morning light shines in
It only disturbs the dreamland where I lay, oh where I lay
I used to thank the lord when I'd wake
For life and love and the golden sky above me
But now I pray the stars will go on shinin'
You see in my dreams you love me

hindi ko rin talaga alam kung bakit ko nagustuhan ang kantang ito... alam kong luma na ito at "korni" na sa karamihan pero... walang basagan ng trip... nage-emo lang... mahirap kasi magtype ng maliit ang keyboard... tipid ang mga salita para di masakit sa kamay.  Ilang beses ko na nga ba nakalimutan na bumili ng bago? 1...2...10? hindi ko mabilang... paano ikaw kasi ang laman... pak! hahaha

sorry di ko mdugtungan ang nasimulan kong buhay ni Eden... hanggang sa ngayon, nawawala parin ang sapatos niya. Nandyan nga si prince charming, suplado naman... pero masaya narin ako... kasi dinulog ni Lord ang hiling ko... isa sa mga Christmas wishes ko ang makita kitang nakangiti... Oo... big deal un... bakit?... kasi ang MAHAL!! i mean MAHAL... as in EXPENSIVE... kasi ng mga ngiti mo hehe.. at least ngayon nakikita na kitang tumatawa.  well kahit hindi ako ang dahilan, ok lang... at least naging bargain ang smile mo... 

Balik tayo sa kanta... bakit nga ba? ah kasi maganda yung meaning ng kanta. parang nangangarap ka na makasama ang taong ninanais mo at maisasakatuparan mo lang ito sa pamamgitan ng pagtulog.  Nocturnal akong tao kaya dinadaan ko nalang sa kanta.. pero mahilig din ako sa idlip...pwede narin naman yun eh.

"for as long as that you love me... in my dreams" aba! sa lyrics na ito, tipong "di na ako gigising dahil alam ko sa pagtulog mahal mo ako..."  well most of the time nakikita ko siyang tulog hehe... naku babalik na naman sa kanya ang usapan... makatulog na nga :P

Princess_Belle

Last Chance - unedited

Last Chance 
for my family, Vernessa and to Kuya Lhon, my Nicholas....

Her hands are as cold as ice. She never expected that the one she truly loved is asking her for a dance. The music started to play. The face of her prince charming gleamed in a beautiful view. Suddenly…

“Marie! It is almost 7:00 am I thought you are going to the office by that time – Wake UP!”
A dream. A usual thing that happen to her. She is expecting to finish it even she knew that it was just a silly dream. There are things she needs to accomplish more than day dreaming.

“You’re late. Anyway its your first time to be tardy am I right”

Marie just throw a smile to the man in front of her. Nicholas, her boss and a very good friend. Most of it, it was her prince charming that she dreamt before.


“Sorry if I’m late. Anything I can do for you? Big bro?”

“Can you forward these letters to the Treasurer’s office?”

“Of course why not? Do all the names listed here had already signed?”

“Hmm... Yup!”

Another day, same tasks. Marie always forward letters for projects and activities. A very typical secretary. She always do her best not only for the people she serves but also for her so called “big brother”, Nico. She went to the treasurer’s office. There she meet Mark, Nicholas’ Human Resource Manager. He is tall, with eyeglasses and an enthusiastic personality. He secretly love Marie.

She smiled to him and greeted.

“Good morning Sir! Seems like you’re having a great day isn’t it? It looks like you’re in love.”

“Really? Gee… Thanks!”

A sudden blush came through Mark’s cheeks.

Two days after, a memorandum came to Nicholas’ office. It contains an invitation for executive officers of their company. Marie received it and Nicolas let her opened it. The invitation tells there that the party will be held a week after the notice so all can come. He was amazed of the invite but he is desperate because his favorite secretary can’t come to the event.
“Are you sure you don’t like to come?”

“You can go there on your own. It’s a gathering for all of you”

Nicholas just sighed and decided to go. Anyways, he can put up a party for himself together with his secretary.

Five days passed. Usual things happen to Marie except for a day while she is walking along the corridors of their office.

She noticed two men and a woman talking about Nico. The three of them are also executives who are rivals of her boss in business. She peeked and listened. She can’t believe of what she heard.

“By 10 o’clock you must be sure that Nicholas is near the shooting area. You will be dancing with him and you must be near the area where the sharpshooter can clearly see both of you. Is that clear to you Kristine?”

Marie can’t believe that her officemate can do it to their boss. Nicholas love Kristine with all her heart that he even asked her to marry him.

“We must kill him so I can take his place, and we can own the company”

Marie rushed to tell Nicholas not to go to the gathering. But her boss has just left to Guam and will be back on the day of the party. She is very worried knowing that her other officemates had a great plan to do. She has no choice but to go to the party.

“We can’t let you in. You have no invitation” the security said to Marie.

“But…”

“Don’t worry she’s my secretary. Please let her go inside. Tell them that I let her in”

Marie was surprised to what she heard. Her boss was just behind her smiling and told the guards to let her go inside the party. She is quite nervous about it because all Nicholas knew was she is staying in the office to finish some work.

“And what brings you here, young lady?” Nicholas asked.

“huh? Nothing. I just thought to come here cause I already finished my paperwork.”

“That’s good. Why don’t you tell me earlier so that we can have just a dinner?”

Marie was speechless. Her blood suddenly rushed into her cheeks giving it a little red glow. She suddenly look away from Nicholas so that he cant see it.

“Did I say something wrong?” Nico asked again

“Nothing”

“There’s no wrong with a simple dinner” holding her hands by then. “You are the most reliable secretary I’ve ever seen. That’s why I trust you. You’re the only person who knows my secret. Everything. That’s why I want you to relax. That’s what friends are for didn’t we”

Her eyes dilated. After she heard what he said, that sudden gush of happiness turns to deep sadness. She can’t own Nico’s heart cause he loves someone else. She loosened her hand to him and smiled sweetly.

“Don’t worry there will come a time we can both have a dinner” Marie said

Nicholas was very happy that he squeezed her shoulders tightly trying to hug her but suddenly a voice…

“So you’re here already. Such a lovely view.”

“It’s a nice day to see you Kristine” Nicholas Answered

Marie was afraid that Kristine might stick to the plan of killing Nicholas. She doesn’t want to see her loved one get killed.

“ Hi there Marie! It’s been a while since we work together” Kristine told Marie.

“ Yes. Its really quite a while” Marie replied

“Now let’s see… Nicholas, can you help me at the bar?”

“Sure why not!”

Nico turned to Marie, saying, “Now it’s my chance!”

As Nicholas and Kristine walked to the bar, Kristine look back at Marie telling her that Mark is waiting for her at the fountain. Marie suddenly remembered that Mark is also a part of a plan and she’s thinking that they are trying to separate Nicholas from her so that the plan will be successful.

Marie went off to the fountain to look for Mark. He found him there standing near the garden drinking tequila. His angelic face beamed more with his blue long sleeved top that made him more gorgeous.

Well just as I expected. Mark said

Marie was puzzled to what he said that she couldn’t say a word. Silence was all over the garden. Then Mark suddenly hugged her and says these words:

Why don’t you love me? You always care for Nicholas eventhough we all know whom he loves. Kristine loves him too don’t you know that? I care for you… Marie I love you.

She was stunned. His arms are tightly hugging her and repeatedly telling her those words. She wants to let go thinking Nicholas is unguarded there with Kristine. She feels sorry for Mark because she can’t leave Nico behind. She slowly pushed Mark away telling him that her emotions are centered to Nico and she sees Mark as a good friend. Marie hurriedly turned away to go back to the party, leaving Mark behind.

"Go! For this is the last time you’ll see him alive and you will be mine." Mark whispered with full anger deep inside.

The place was majestic. She searched the whole place but there is no trace of Nicholas and Kristine. Marie sat for a second, thinking what could happen while she was talking to Mark. Did they kill him already? Why all the people are still relaxed? Where is Kristine? Did they kidnap Nico? Will she ever see him again? Many questions burst out in her mind. She wants to cry not seeing him. Suddenly she saw a hand infront of her. She slowly turns her head to see who it is.

"May I ask the beautiful lady for a dance? "

Marie was surprised. Nicholas was standing in front of her asking her for a dance. She slowly stands and replied.

It’s a pleasure to be offered by a gentleman. How can I refuse?

Both of them laughed as they walk along the dancefloor. He held his hands to her waist and another to Marie’s hand.

"It’s really a great evening" Marie said

"I know. And let it be. " Nicholas replied

The stars shone brighter as the song came to its chorus. And the wind slowly caresses the evening with its cool breeze.

"I remember when I was in college, I once asked Kristine to dance with me on the prom. I didn’t know that his boyfriend was the varsity star and he and his friends bullied me. I even lost the promise ring I wanted to give to her. Good thing there is a girl who saved me. he talked to the guy and off he goes." Nicholas told Marie

"Do you really lost the ring?" Marie asked

Hmmm… Oh no! I recall giving it to the girl but I didn’t ask her name. I hurriedly go home incase Kristine’s boyfriend came back, I wont get beaten up.

Marie looked up to the sky thinking of something. She turned to the terrace of the mansion and she saw a man wearing a black suit. He is holding a long armor aimed at them. She suddenly remembered the plan and turn to look at her watch 9:59 it says.

The whole place is quiet. All eyes focused in the center of the dancefloor.

"Call ambulance hurry!" A voice shouted.

Marie was shot at her back. After several seconds her eyes suddenly opened.

Remember the girl whom you gave the promise ring to?

Yes. Do you know her?

"It was me"

Nicholas can’t say a word. He didn’t expect it is Marie because the girl is very plain compare to what Marie is now.

I didn’t tell you because I know who is the one you love since college. But I kept the promise ring with me always… everyday.

But why I cant see it? Nicholas asked her

I have it as a pendant. Showing her necklace to Nicholas. I have loved you before you gave me the ring. I always look at you when you are walking the school corridors. You are intelligent and handsome but I’m afraid to approach you because I’m no one.

No, don’t say that. For me you’re my angel. You are the only person I can turn to.

Don’t worry… I’ll always be your angel.

Months passed after the incident, the investigators came over Nicholas’ office to give him the results. He hurriedly called Kristine and Mark and have them arrested. They also arrest Nicholas’ rival in business.

I have them arrested darling! Hope your happy now…

He hurriedly went to a building. There in front of him is a beautiful child together with a lady.

Thank you Mother superior. Nicholas said
Her name is Francine. She’s a shy girl.

Hi there Francine. From now on I’ll be your daddy. Turning to the girl

The little girl smiled sweetly to Nicholas. Letting him know how much she was happy. Francine is only 5 years old when both of her parents died in a plane crash last month. She has blue eyes and long black tresses.

Do I have a mommy? Francine asked

Yes you do have a mommy. Nicholas replied to her

We will visit her today

Really! I can’t wait to see her daddy

Nicholas and Francine went to a place where they can visit Francine’s new mommy. The girl was puzzled because the place was familiar to her.

Is mommy in here?

Yes.

But this is also the place where my mom and dad sleep.

Nicholas suddenly cried when he saw the child’s eyes were filled with tears.

Don’t tell me my new mommy is also sleeping here.

Yes… she went to a place where your mom and dad is living right now.

Francine look down where Marie was sleeping. She weeps for a while and tells Marie.
Mommy! I’m here. I hope you’re happy there with my mom and dad.

The little girl asked Nicholas how Marie had died. And he told Francine the whole story on that evening.

Mommy Marie really loves you. Francine said sweetly

"That’s why I want you to have this." Putting the necklace to the girl’s neck. This is a remembrance from her. It was the promise ring that I gave her.

I will take care of it daddy! Look mommy I have your promise ring. I’ll keep it safe always.

Suddenly, a cool breeze came over the cemetery. That breeze was slowly hugging Francine and Nicholas. Marie was in the place observing the both of them. And by that day, Nicholas thought to himself.

"You always kept your promise. Thank you for being our angel. Even on that night, it was also my last chance to make you mine"

Nicholas had regret that evening because he was too late to ask Marie to marry him.

____________________________________________

- by heaven_sent1022 (2002)

*Last Chance won 3rd place in INKlined in Arts, sponsored by Education Journal, University of Santo Tomas

Nawawalang Sapatos ni Cinderella

“Fairy Tales are meant to be fairy tales.” Applicable lang ata ito sa mga taong nangangarap. Pero sa katotohanan, hindi naman nangyayari ito sa tao. Sabihin nyo nang negative ang lahat ng iniisip ko pero kung yun naman ang totoo…

Ako nga pala si Eden. Parang pangalan ng keso ‘no! Ayaw ko nang maniwala sa fairy tales kasi lagi naman akong bigo tuwing iniisip ko yon. Mula bata pa ako, pinapanaginipan ko na ako si Cinderella o kaya si Sleeping Beauty na ililigtas ng Prince Charming ko. Pero hanggang sa ngayon kahit na isa wala.

Past time ko na ata ang ma-inlove. Sa tuwing nakakakita ako ng “cute” na lalake ay crush ko na. Pero iba pa rin yung kaso ng na-develop na crush kasi para sa akin, crush na crush ko na yon. Naalala ko yung mga panahon na may bestfriend akong dalawang lalake. Si Ernest at saka si Roy. Kaklase ko sila parehas simula elementarya. Para sa akin, kuya-kuyahan ko si Ernest. Ganun nalang ang turing ko sa kanya at mahal ko siya bilang kuya ko. Wala kasi akong kapatid na lalake. Si Roy, siya ang una kong pinangarap na prince charming ko. Natatandaan ko pa nga yung mga sinabi niya tungkol sa akin…

“Alam mo, kaibigan kong matalik si Eden. Pero mas masaya sana kung si Tinay ang umakap sa akin nang nanalo tayo sa play.”

Aray! Masakit marinig yun. Sinabi nya ito sa kaklase ko na kasama namin sa play na Jose Rizal. Si Roy kasi yung lead cast at ako naman ang hamak na storyteller. Sana bingi nalang ako para hindi ko narinig ang mga sinabi niya. Tutal, totoo namang mas maganda si Tinay sa akin kaya naman nahulog ang loob nito sa kanya. Simula noon, broken hearted na ako.

********************

We meet many people along our journey; but only few stays in the heart. Nakilala ko si Kuya Marl nang tumuntong ako ng kolehiyo. Hindi natupad ang sinabi ko kay George na BS Communication Arts ang kukunin ko. Napunta ako sa BS Education at balak kong kunin ang major ng Filipino. Si kuya Marl, Religious Education ang kinukuha. Sa kanya ko natutunan na nangyayari rin pala ang himala basta maniniwala ka. Sumali ako sa organization na pinamumunuan niya kung saan ang mga estudyante lahat ay multi-talented. MULTI ang pangalan ng organization namin. Ayon kay kuya, pinagisipan daw ito ng 10 tao. Ayoko ngang maniwala sa sinabi nya pero nakailan narin siyang kwento sa akin kaya pinatulan ko na.

Masarap kasama si Kuya Marl. Galante kasi siya at thoughtful. Palabiro at maraming koneksyon. Kulang na nga lang pati mambabalot kilala niya. Naalala ko nang may isa kaming pagtitipon na kami ang nagorganisa. Ako ang binigyan ng responsibilidad sa technical at hindi biro ang gumawa ng powerpoint presentation. Nagloko kasi ang computer ko at nawala lahat ang pinaghirapan ko ng tatlong araw. Si kuya Marl ang nagbigay ng inspirasyon sa akin na kaya ko pang matapos yun. Ni-rush up ko ang trabaho at sa loob ng 15 minuto, natapos ko ang powerpoint na may ilang pagkakaiba lang sa tunay kong ginawa.

Masaya ang isang taon na kasama ko si Kuya. Feeling ko ay may tunay akong kapatid na lalake. Marami akong natutunan tungkol sa organization na sinalihan ko. Pinakilala niya rin ako sa mga kaibigan nya na tanyag sa larangan ng pag-arte. Dahil kay kuya, naging paborito ko ang kanta sa Anastasia na At The Beginning. Ako si Anastasia at siya si Dmitri na nagbalik sa akin ng masasayang nakaraan.

Kapag may mga masasayang alaala ang naibalik, mayroon din masasama. Nabalitaan ko na aalis na si George sa UP dahil hindi niya makayanan ang magisa sa Los Baños. Lumipat siya sa UST at Archi na ang kinukuha niya. Bangungot ang nangyari sa akin nang nalaman ko ang balitang iyon. Magkatabi lang kasi ang building ko sa kanya. Ilang santo na ata ang dinasalan ko na sana lumipat sila sa totoong building nila bago pa man siya lumipat ng eskuwelahan ko.

Nagpasalamat ako sa Diyos nang nalaman ko na lilipat na ang Department nila sa bagong gawa na building. Malayo-layo rin yon kaya wala na akong dapat alalahanin na makikita siya. At least, wala na ang isa sa mga problema ko.

Lalagpasan ko na ang mahabang kwento ng aming pagkakaibigan ni Kuya Marl. Isang taon pagkatapos ko siyang makilala, natagpuan ko si Rey. Mayaman si Rey at mahirap abutin. Singer kasi siya sa isang banda at halos lahat ng kababaihan ay nahuhumaling sa kanyang angking talento. Nakasama ko rin kasi siya sa MULTI. Pero ngayon, parehas kaming kolumnista sa dyaryo ng MULTI na Servers. Makulit kasama si Rey. Nagustuhan ko rin siya pero masyado kaming magkataliwas ng landas. Feminista ako, Chauvinista siya. Kulang na nga lang ay araw-araw na ginawa ng Diyos ay mag-away kami. Kaya hindi nagtagal ang crush ko sa kanya.

“ Maayos na ba? Hindi ba ako mukhang pagod?” Sabi ng lalake sa harapan ko. “Hindi ah! Ikaw talaga.” Sagot ko sa kanya. Si John na ata ang pinaka – metikulosong tao na nakilala ko. Sa katunayan, dinaig niya ako pagdating sa kalokohan at sa pagharap sa salamin. Pero aaminin ko na… may pagtingin ako sa kanya. Hindi siya kasama sa MULTI pero nakilala ko siya dahil kay Charmaigne; kaibigan ko sa MULTI. Palakaibigan kasi si John at palabati sa mga kakilala niya. Unang kita ko sa kanya ang akala ko ay suplado. Pero pagkalaon masarap pala siya kasama.

“Bakit naman Eden ang pangalan mo?” tanong sa akin ni John

“Hindi ko rin alam” sagot ko

“Alam mo ba kung ano ibig sabihin ng pangalan mo? Ang Eden kasi independent. Tinatago niya ang personality niya sa lahat at isa pa, nagiging aloof ka at hindi mo mahanap agad yung taong hinahanap mo.”

“Paano mo nalaman yan?”

“Sa internet” nangingiting sagot ni John.

Natuwa ako sa sinabi nya. Kahit ang ilan dun ay pawang katotohanan, naging masaya ako kasi hinanap niya ang pangalan ko sa internet. Nagtanong ako kay Charmaigne kung may kakilala pa si John na ibang Eden. Nasabi naman sa akin ng kaibigan ko na ako lang ang Eden na kakilala ni John. Natuwa ako kasi kahit papaano ay interisado siya sa akin.

Isang araw, dumating si John sa loob ng kwarto ng MULTI. Hinanap niya ako kay Charmaigne at nakita niya ako na nagco-computer sa isang sulok

“Eden samahan mo naman ako.” Magiliw na sabi sa akin ni John.

“ Saan naman?”

“Basta”

Pumunta kami parehas ni John sa library. Tinungo namin ang isang lamesa sa loob ng Filipiñana section kung saan naroon ang mga gamit niya. Kumuha siya ng upuan para sa akin at pagkaupo’y naglabas siya ng isang papel.

“Basahin mo ‘to”

“Ano to?”

“Basahin mo nalang” sabay ngiti niya sa akin.

Hindi ko inakala na manunulat din pala si John. Mahilig siya gumawa ng mga tula at ipinakita niya sa akin ang isa. Binasa ko ito ng pabulong para maiwasan na mapagalitan kami ng masungit na librarian na naroon.

***************
Taglagas sa Tagsibol… iniisip ko nang binasa ko ang mga kataga sa tula nya ay parang ako ang tinutukoy. Inakala niya ata na mahal ko si Rey kasi lagi kaming magkasama sa MULTI.

“Ang galing mo naman gumawa ng tula” wika ko kay John

“ Inspired lang…”

Namula ako nang nagkatitigan kami. Saglit lang iyon pero kinilig ako. Sa loob-looban ko, siya na kaya ang Prince Charming ko? Siya na kaya ang Price Eric ng buhay ko?

“ah eh, may klase ka pa ba?” tanong sa akin ni John.

“May meeting ang MULTI eh.” Gusto ko sanang sumagot ng wala pero kailangan ako sa meeting.

“Gusto mo, sumama ka nalang” pahabol ko sa kanya para magkasama parin kami.

“Hindi. Sige kayo nalang”

“Ano ka ba John; kailangan namin ng isa pang literary editor eh.”

“Talaga! Sige sasama na ako. Sandali, ano ba position mo pala sa MULTI”

“Secret! Malalaman mo nalang sa meeting”

Bumalik kami sa building. Tamang – tama ang pagdating namin dahil magsisimula na ang meeting. Pinangunahan ni Kuya Marl ang pagtitipon ng listahan ng mga dapat gawin at mga kailangan tapusin ng mga aalis nang editor. Dumating na ang pinakahihintay namin dalawa ni John: sasabihin na kasi kung sino ang mga editor ng Servers.

“ at Eden Martinez ikaw sa…” saglit ay nilipat ni Kuya ang pahina ng listahan ng Servers.
“Literary Editor ka!”

Nagulat ako sa sinabi niya. Pinakapaborito kong position iyon dahil sa hilig ko na magsulat ng maiikling kwento.

“Pero, may problema tayo.” Banggit ni Kuya Marl

“Kasi wala kang assistant. Si Rey sa News, si Charmaigne sa Editorial yung Features page under sa iyo kaya kailangan mo ng katulong para di ka mahirapan. Maraming page kasi yun dahil section 2 na yon ng Servers”

“ Ako po willing pero hindi kasi ako member dito. Salimpusa nga lang ako eh” biglang singit ni John.

“Maganda yan! Di na kasi ako pwedeng mag-assign ng iba dahil walang interes ang ibang kasama namin na paglaanan ng panahon ang Servers.”

“ Walang problema sa akin yun. Pangarap ko nga po ang maging kolumnista o kaya naman ang maging isang reporter. BS Journalism nga po ang kinuha ko for entrance di nga lang pinalad.” Sabi ni John kay Kuya

“Ganun ba? Eh di ikaw na ang assistant literary editor namin. Buti naman at magkakilala narin kayo ni Eden. Tingin ko di na kayo magkakaproblema.”

Nagitla ako sa mga nasabi ni John. Journalism pala ang kinuha niya. Parehas kami ng departamentong papasukan sana. Di ko inakala na may ilang bagay na parehas kami. BS Education din ang kinukuha niya pero English ang major niya.

Marami akong hindi inaasahan kay John na malaman. Ang ilan ay sana di ko na narinig o sana hindi na niya sinabi. Nalaman ko na lapitin pala siya ng mga babae at masaya siya sa ganun. Feminista ako kaya para sa akin hindi maganda ang mga nalaman ko. Wala naman akong ikakaila dahil gwapo naman siya.

“What if kung ligawan ka niya?” tanong sa akin ni Char.

“Sira ka ba? Hindi ako liligawan nun. Friends lang kami no.” feeling ko artistahin ang sagot ko kay Char. Hindi siya naniwala sa mga sinabi ko. Binanggit niya pa sa akin na nabalitaan niya na may girlfriend na daw si John kaya safe na siya para sa akin. Safe na alam kong di siya accessible na ligawan ako.

“Eden, may gagawin ka ba?” tanong sa akin ni John nung isang araw.

“Pasasama lang sana ako. Ok lang ba?”

Hindi ako sumagot. Naipit ako sa thesis ko at sa kanya. Tutal minsan lang naman ako hihindi bakit hindi ko pa ituloy na sabihin sa kanya.

“Sorry John. Marami pa akong gagawin. Aalis pa kami ng mga classmates ko.”

Umalis si John nang wala ako. Kailangan kong gawing produktibo ang araw ko nang hindi na ako sinisingil ng mga kaklase ko sa mga araw na wala ako sa group study namin.

Matapos ang limang oras bumalik ako sa MULTI. Wala pa si John kaya nagdesisyon akong kumain muna. Habang naglalakad ako sa labas ng UST narinig kong may tumawag sa akin.

“Eden! Wait up.”

Si John ang tumawag sa akin. Nagpaprint ata siya kasi may mga papel siyang hawak. Nagmamadali siyang tumakbo papalapit sa akin nang biglang…

“John. May bisikleta!”

Nasagasaan si John ng bisikleta. Nagasgasan siya ng kaunti pero kahit konting gasgas lang yun ay kinabahan narin ako.

“Ok ka lang” tanong ko sa kanya.

“Ok lang ako. Konting galos lang to. Nagmamadali kasi ako eh.”

Tinulungan ko siyang tumayo. Nahirapan siya dahil nasaktan ang paa niya at di makalakad ng matino. Hinatid ko siya hanggang sa kwarto namin sa MULTI. Habang akay ko si John, hindi ko napapansin na namumula na pala ako dahil hawak ko ang kanyang kamay.

“Cute ka pala kapag namumula ka.”

“ha?”

“wala. Blooming ka lang ngayon. In love ka no!”

Hindi ako makatingin kay John ng diretso. In love nga ako at sa kanya pa. ayokong aminin at ayokong malaman niya dahil baka makasira pa ito sa pagkakaibigan namin.

Nakarating kami sa MULTI na magkahawak pa rin. Nagulat ang lahat nang nakita nilang magkasama kami. Ako rin ay nagulat dahil sa isang tao.

“Edwin! What happened to you!”

Balingkinitan ang babaeng lumapit kay John. Nagulat ako dahil tinawag siya sa pangalawang pangalan niya. Nainis ako sa istilo at postura ni “Ms. Oneofakindsupermodel” dahil hamak na mas maganda nga siya kung ikukumpara sa akin. Wala akong masabi kundi bitawan ang pagkakaakay kay John at ihabilin nalang siya sa mahiwagang babaeng inglesera na hindi ko kilala.

“Please take care of him.” Sabi ko sa babae. “I just drop him by the office because I saw him bumped by a bicycle”

“Ano!” malakas na sigaw ni “Ms. Oneofakindsupermodel” matapos malaman na mabangga ng bisikleta ang mahal ko. Marunong naman pala siya magtagalog.

“Bakit kasi di ka nagiingat?” pagalit na sabi nya kay John na parang nanay ng isang batang nadapa dahil sa kakulitan.

Wala na ako sa usapan nila. Ayoko ko na ring magtagal dahil parang nanunuod ako ng Anaconda. Punong puno ng suspense at thrill ang bumubuo sa isipan ko habang nakikita kong ginagamot ng misteryosong babae ang John ko.
Pagkauwi ko ay agad akong tumawag kay kuya. Graduate na siya ng UST kaya hindi na kami naguusap. Gusto ko sanang i-konsulta ang mga bagay na bumabagabag sa akin.

“O sis! Napatawag ka?”

“Wala lang kuya”

“Kumusta ang elections”

“Kuya, pagkakaalam ko, nanalo si John”

“Galing niya talaga.”

“Oo nga kuya… oo nga”

Pulos pagmamalaki kay John ang nabitawan ko kay kuya. Tumakbong Vice President kasi si John ng MULTI at nanalo siya laban sa 3 niyang kalaban sa posisyon. Hindi ko kayang i-konsulta sa kay kuya ang problema ko kay John pagdating sa nararamdaman ko. Masaya na rin akong malaman na panalo siya sa pamamahala sa MULTI. Hindi ko narin sinabi kay kuya na mahal ko si John. Mararapatin kong ako nalang ang nakakaalam ng bagay na iyon. Mabilis na natapos ang usapan namin ni kuya at binaba ko na ang telepono.

Masama ang loob ko nang araw na iyon. Wala akong masabihan ng problema ko. Kinimkim ko ang lahat na idinulot ng sama ng tiyan ko, kaya lalo akong nagalit.

Parang walang nangyari kahapon nang sumunod na araw. Ang lahat ay bumalik sa normal. Ako, pumunta ng MULTI para ihatid ang mga artikulo ko. Nagmamadali akong lumabas dahil ilang saglit lang ay dadating na si John galing sa klase niya.

“Eden!”

Lalo akong nagmadali sa paglalakad. Narinig ko ang boses ni John at ayokong magkausap kami. Subalit nanghina ata ang mga tuhod ko na kahit gaano pa ako nagmamadali, bumabagal ang aking paglalakad.

“Eden!”

Pangalawang tawag na niya ito sa akin. Parang hinahabol ako ng taong pinagkakautangan ko at wala naman akong pangbayad kaya ko tinataguan. Hindi naglaon, nahabol parin niya ako. Nang tinignan ko kung gaano na ako kalayo sa MULTI ay tatlong kwarto lang pala ang nalagpasan ko.

“Eden, I want you to meet Samantha.” Nagulat ako sa taong pinapakilala sa akin ni John. Nagkaroon na ng pangalan si Ms. Oneofakindsupermodel ni John.

“Oh, Hi!” sabi ko.

“Ikaw pala si Eden. Di ba ikaw yung tumulong kay Edwin nung nasagasaan siya ng bisikleta? Salamat sa tulong mo ha”

“Ok lang yun. Basta si John.” Ngumiti ako ng konti pero may kasamang pait dahil tingin ko sila nang dalawa ng mahal ko. “Alis na pala ako. May gagawin pa kasi ako.”

Umalis ako na kimkim ang sakit sa puso ko. Ayoko nang bumalik sa MULTI. Ayoko ko nang makita si John. Ayoko nang marinig pa silang naguusap. Pero sa tuwing naiisip ko ‘to, naalala ko ang masasayang araw na kasama ko siya. Baka nagkakamali lang ako. Malay ko nga naman ba kung sino ba talaga si Samantha sa buhay ni John. Paano kung pinsan nya lang pala yun. Tapos pinakilala niya ako para maging close kami. Nakakatuwa kung iisipin pero kabado pa rin akong malaman ang katotohanan.

Kinabukasan, pumunta ako ulit ng MULTI. Tambayan ko kasi yun kaya kahit ilang beses kong sabihin na hindi ako babalik dun, hindi ko magawa. Nanduon si John. Hindi ko na siya pinansin tutal busy na siya sa trabaho niya lalo na may posisyon na siyang mataas. Pumasok si John ng kwarto na kumakanta.

“ I knew I loved you before I met you…” Tuwang tuwa siya na pati ako sinangkot sa pagkakanta niya. “Eden! Samahan mo akong kumanta. Di ba mahilig ka sa mga kanta ng Savage Garden?”

“Ah eh, Oo.” Hindi ko alam ang sasagutin ko. Totoong paborito ko ang mga kanta ng Savage Garden pero ayokong makikanta sa kanya sa panahon na iniiwasan ko na siya para madali kong malimutan ang nararamdaman ko sa kanya.

“Eden, huwag ka namang K.J. Sige na, ‘I knew I loved you before…’ ” Wala akong magawa kundi makikanta nalang din. Hindi ko maitatanggi na mahal ko na nga talaga si John dahil kahit kalimutan ko man siya, napakaraming bagay ang nagpapaalala sa akin sa kanya.

Lumipas ang mga araw na napapansin kong napakasaya ni John. Pumapasok siya nang walang problema daladala ang mga papeles na kailangan para sa mga projects ng MULTI. Pumasok ang isang babae na may dalang papel. Lumapit siya sa akin sabay sabi:

“Kilala mo si John Edwin Mendoza? Classmate niya kasi ako. Pakibigay naman ito sa kanya…” Inaabot palang sa akin ng babae yung papel biglang nagsalita si John. “Ei! Nandyan ka pala. Kanina pa kita hinihintay.” Habang naguusap silang dalawa, pumunta muna ako sa computer para tapusin ang article ko na deadline narin ng araw na iyon.

Narinig kong sumara ang pinto ng MULTI. Tingin ko yung kausap ni John na babae ang lumabas. Ilang segundo pa ay nagsalitang mag-isa si John.

“Ganda niya talaga. I love you.”

Nasaktan ako sa pagkakasabi niya. Crush niya pala yung babae na kanina lang ay kausap ko. Naisip ko na buti pa siya, nasabihan siya ng “I love you” ni John samantalang ako, nananaghoy sa mga salitang iyon.

“Uyyy si John in love.”

Wala na akong masabing iba para takpan ang lungkot ko sa katotohanan na ito. Hindi sumagot si John sa sinabi ko. Tingin ko dahil tuwang tuwa siya na nakausap niya ang taong gusto niya. Nagmistulang kumakausap ako sa hangin dahil ang kausap ko ay nakatitig sa kawalan. Lumabas ako ng MULTI pagkatapos kong i-encode ang artikulo ko. Marahil pati paglabas ko, hindi na niya inalintana dahil busy siya sa kakaisip sa crush niya. Kung crush nga lang ba matatawag doon.

Wala akong karapatan na magalit sa kanya. Kahit magselos wala akong magandang dahilan. Naalala ko ang sinabi sa akin ni Roland, isa sa mga kasama ko sa MULTI tungkol kay John.

“Alam mo, huwag mo nang ipagsiksikan ang sarili mo kay John. Alam mo naman ang totoo, hindi ba? May sariling pamilya na siya. Kaya wala ka nang puwang sa puso niya”

Biro lang sa akin ni Roland yung sinabing may pamilya na si John pero yung katotohanan na ipinagsiksikan ko ang sarili ko sa kanya, dun ako lalong nasaktan. Ayaw ko man na umabot sa ganito ang pagkakaibigan namin, tingin ko kailangan ko na talagang lumayo.

Tatlong araw akong di nagpakita sa MULTI. Hinanap ako ng mga bagong officers doon dahil madami narin akong deadline na article. Lagi akong nagdadahilan sa tuwing nakikita nila ako sa library naglalagi at hindi na sa opisina. Minsan naisip ko mas mabuti na ang bumalik kami sa dati. Yung mga panahon na hindi ko kilala si John o kaya naman hindi ko pa nararamdaman na mahal ko siya. Kung hindi ko lang naramdaman ito, tingin ko masaya parin ang pagsasama naming dalawa; kinakausap niya ako nang walang iniisip na iba, kinukwento niya sa akin ang mga “crushes” niya nang hindi ako nasasaktan at lalo na, kami na ang pinakamatalik na magkaibigan sa buong campus.

Miss ko na ang lahat ng iyon. Kasalanan ko nga marahil ang lahat. Hindi ko narin naman maibabalik sa dati ang mga bagay na ginawa ko na. Wala naman din akong alam na paraan para mabago pa ang tingin niya sa akin. Kung may fairygodmother lang sana ako, pwede akong mag-wish na ibalik nalang ako sa dati; Ako at si John – friends lang talaga. Hindi ko na hihilingin na maging kami ni John dahil parang diniktahan ko na ang puso niya kung sino ang dapat niyang mahalin.